Apartment of patterns, or an interior colorful without colors

Podkład muzyczny (Background music): Pearl Jam – „Spin the Black Circle”

Ghislaine Viñas to urodzona w Holandii, wychowana w RPA i mieszkająca w Nowym Jorku projektantka wnętrz. Nie ma więc możliwości, by jej pomysły były standardowe, zupełnie jak niestandardowy jest jej życiorys. I jak to mieszkanie, które jest kolorowe w sumie bez kolorów.

W przedpokoju królują czerń, biel i kobalt, a połączenie to raczej nie należy do orgiastycznie barwnych. A jednak sporo się tu dzieje! Ściany i sufit pomalowane są bowiem – zgodnie z mediolańskim trendem, który przywiozłam z iSaloni – światłem i cieniem, ulotnym chiaroscuro.

Zwróćcie też uwagę na detale, na przykład na czarny pas, który spływa z sufitu i ścian na chodnik, tworząc ramę, która jak portal w Gwiezdnych Wrotach stanowi przejście do dalszej części tego mieszkania w nowojorskiej dzielnicy Tribeca.

Salon – również utrzymany w czerni, bieli i niebieskościach – zaskakuje wiązanką barw na pełnym humoru obrazie.  To bomba, która rozwala system. Nie tylko wzory więc, ale i celny strzał kolorami powodują, że monochromatyczne mieszkanie nabiera rumieńców.

To miejsce w ogóle jest naszpikowane zabawnymi i przyjaznymi elementami, poukrywanymi tu i ówdzie. Są jak gra terenowa, jak podchody, tropienie skarbów. Jednym z nich bez wątpienia jest słynny Corbusierowski szezlong. Podobnie jest z akcentami kolorystycznymi. Na stonowanym tle co chwila rozkwita barwny kwiat – a to obraz, a to miska, a to figurka lub inny detal. Choć stanowią pewnie z pięć procent wystroju, to one sprawiają, że mieszkanie jest kolorowe bez kolorów.

W kuchni podoba mi się złamanie wysokiego połysku tapetą imitującą stare drewno. Kobaltowy obraz, żółte drobiazgi i kropla bezpiecznej klasyki, czyli krzesła Wishbone, sprawiają, że wnętrze to – choć bardzo nowoczesne, białe i błyszczące – w ogóle nie jest zimne.

Podobnie jest w sypialni, gdzie czarno-białe pasy nie oszczędziły nawet obrazka z antylopą. Pociągnięte po całości, są dodatkowo zwielokrotnione przez lustrzaną komodę. Uwagę przyciąga jeden malutki punkcik – czerwony anioł pilnujący, by to graficzne szaleństwo nie wymknęło się spod kontroli.

Projekty Ghislaine Viñas pokazują to, co naprawdę lubię – brak strachu i myślenia „pasuje / nie pasuje”. Wszystko da się spiąć w całość, wystarczy zrobić ten pierwszy krok i zacząć od jednego stukniętego elementu. A potem pójdzie z górki. Już ja coś o tym wiem 🙂

Ukłony (wzorowo-wzorcowe), Dagmara

—

Best regards (like models and patterns), Dagmara

Zdjęcia / Pics: gvinteriors.com (by Mark Roskams)