The London report (part 1): designjunction

Podkład muzyczny (Background music): The Black Eyed Peas – „Let’s Get It Started”

Od razu uprzedzam – zróbcie sobie jakąś kawę, czy coś innego, ponieważ moja niemoc decyzyjna doprowadziła do tego, że w tym wpisie jest gdzieś tak mniej więcej 50 zdjęć. Ogólnie zrobiłam ich podczas London Design Festival ponad 800, więc i tak jest nieźle. Ale to dopiero część pierwsza raportu z Londynu, ta… No, nieważne, po prostu zacznijmy.

Podróż zaczynamy od designjunction, czyli wystawy produktów do mieszkania zorganizowanej w postindustrialnym budynku pocztowej sortowni, The Sorting Office. Na kilku piętrach rozmieszczono stanowiska firm uznanych, ale także tych aspirujących. Była też wystawa młodych projektantów, Ventura London, ale dziś tam nie pójdziemy.

Na designjunction zjawiłam się już w dniu otwarcia, na które czekały tłumy. Kolejka ciągnęła się chyba przez całą New Oxford Street, ale nie szkodzi, bo było wesoło. A potem do tego jeszcze opening party, więc nastój nie miał prawa siąść.

—

I’m warning you! Better make yourself a cup of coffee, anything else would be good too, for I’m so unable to make decisions that you can find about 50 pictures in this entry. Generally, I took over 800 photos during London Design Festival, so I consider the selection’s outcome quite satysfying. However, it’s only the first part of my London report… Anyway, let’s just get it started.

We’re beginning the journey from designjunction, i.e. the exhibition of interior design products placed in a postindustrial building of The Sorting Office. On few floors there were showcases of brands known and those which are about to be known. Moreover, there was an exhibition of young designers, Ventura London, but we’re not going there today.

I appeared at designjunction already on the very first day; the day much awaited by crowds. The line of people was stretching out along New Oxford Street, but it was fun to be there. And then – the opening party, so moods and spirits were really high.

Następnego dnia, tuż po wejściu czekała mnie niespodzianka. Poznałam bowiem Anę Jimenez Palomar, czyli autorkę kolekcji mebli „Los Enmascarados”, o której pisałam całkiem niedawno. Narobiłyśmy pisku i zamieszania, było super. Ana to przemiła osoba i była zachwycona, że jej prace zostały przedstawione w Polsce.

—

The next day, right after I had entered the exhibition, there was a big surprise waiting for me. I met Ana Jimenez Palomar, the designer of the „Los Enmascarados” sideboards collection I’ve written about quite recently. We made a lot of noise and racket, it was awesome. Ana is an extremely nice person and was really delighted that her works had been featured in Poland.

A potem – Mleczna Droga według BlackBody (Francja). Ekspozycja stanęła na rozstaju – droga z jednej strony wiodła na wystawę oświetlenia lightjunction, z drugiej – na główne hale ze stanowiskami projektantów. I właśnie tam się udałam.

—

Then – the Milky Way according to BlackBody (France). The showcase was placed on a crossroads – one way led to lightjunction, a light fixtures exhibition, and the other way – to the main halls with designers’ stands. And that was the direction I took.

Na początek – projekt charytatywny „A Child’s Dream”, który przyciągał uwagę niezwykłą ekspozycją. W bajkowo-balonowej scenerii pokazano produkty należące do kanonu designu (dostarczone przez Anglepoise oraz ercol), a na potrzeby akcji zinterpretowane na nowo przez 19 uznanych projektantów. Wszystkie potem trafiły na aukcję, z której dochód przeznaczono na badania nad chorobami neonatalnymi.

—

To begin with – a charity project, „A Child’s Dream”, which was drawing attention with its unrealistic arranging. Iconic products – delivered by Anglepoise and ercol, then redefined by 19 famous designers – were exposed in a fairytale-balloon ambient. The items were to be sold at an auction for fighting neonatal diseases like SIDS.

A teraz przejdźmy do konkretów. Co zauważyłam? Jakie trendy, tendencje i upodobania? Bez wątpienia nie ma znacznej różnicy między tegorocznymi kierunkami a tymi, które widziałam w ubiegłym roku. Zapytałam o to Deyana Sudjica podczas wywiadu, którego mi udzielił. Zapytałam, czy też odnosi wrażenie, że nie ma w sumie nic nowego, nic przełomowego. Uspokoił mnie cytatem z Miesa van der Rohe: „Lepiej robić rzeczy dobre niż oryginalne”. Dyrektor londyńskiego Design Museum podkreślił również, że wyraźnie jest widoczna tęsknota za światem analogowym, ale przepuszczona przez sito nowoczesności. Ergo: stara miłość nie rdzewieje.

Tak więc, kolejny rok z rzędu kierunek został obrany na: vintage, Daleki Wschód i zen, prostotę graniczącą ze „zrób to sam”, czasem nawet coś w stylu Art Brut, klimaty industrialne i shabby. Wzory – raczej geometryczne (jak to w vintage). Kolory – raczej stonowane. Naprawdę, niewiele rzeczy wykraczało poza paletę barw zgaszonych, naturalnych, spokojnych. Materiały – drewno, (ba)wełna, miedź, glina, beton, papier. Vintage obejmuje również popkulturę, gdzie stare gry wideo (z Pac-Manem na czele) dostarczają inspiracji nawet w oświetleniu.

Oczywiście zdarzają się wyjątki od reguły, ale główne tendencje wiodą przez świat designu jak Autostrada Słońca – prosto, zdecydowanie i do celu, jakim jest ciepły, bezpieczny dom, który opiekuje się użytkownikiem, zaś nie użytkownik nim.

A teraz zobaczmy ilustracje. Wycieczka, za mną!

LoVeNeoN (Wlk.Brytania) – popkulturowe inspiracje ze zmysłowym podtekstem.

—

Now, let’s focus on the main issues. What did I notice? What trends, tendencies and inclinations? No doubts, there’s no significant difference between style directions I saw this year and a year before. I’ve even asked Deyan Sudjic about it in an interview he had given me. I asked him why in all there was no breakthrough, no entirely new and pathfinding ideas revealed at the festival. He calmed me down with a quotation from Mies van der Rohe: „It’s better to be good than original”. The Design Museum director also underlined that an apparent nostalgia for the analog world is noticeable but with a modern filter. Ergo: old love dies hard.

Thus, another year in a row what you can see is: vintage, the Far East and zen, simplicity bordering DIY, sometimes even in the spirit of Art Brut, industrial and shabby. Patterns – mostly geometric (like vintage). Colors – mostly muted. Indeed, not many hues outreach the soft, natural and calm palette. Materials – wood, cotton, wool, copper, clay, concrete, paper. Vintage goes also pop culture where old video games (like Pac-Man) are inspirational also for light fixtures designers.

Of course, there are exceptions to the rule, however the main tendencies lead through the world of design like the famous Autostrada del Sole – resolutely and straight forward to the end which is a cosy and safe home; a place that takes care and doesn’t need to be taken care of.

And now, let’s go to the gallery. Follow me!

LoVeNeoN (UK) – popcultural inspirations with a sensual undertaste. 

Argent and Sable (Wlk. Brytania) – sexy hasła („Pożądanie”, „Miłość”, „Przyjemność”) w staromodnym wydaniu. Ciekawe zderzenie konwencji i semantyki.

—

Argent and Sable (UK) – sexy slogans („Lust”, „Love”, „Pleasure”) featured in the old-fashioned way. An interesting clash of style and semantics.

Dyke & Dean (Wlk. Brytania) – industrialne lampy w typie Edison w wersji do samodzielnego komponowania oraz metalowe naczynia w jakby pomalarskie cętki, co od razu kojarzy się z prymitywnym rękodziełem, choć nim nie jest.

—

Dyke & Dean (UK) – industrial lamps in the Edison style, their parts ready to be composed by a user, and metal crockery sets seem to be taken from a painter’s workshop, resembling primitive handmade decorations, though they’re not.

Rothschild and Bickers (Wlk. Brytania) – ręcznie robione szkło i lampy również do samodzielnego komponowania.

—

Rothschild and Bickers (UK) – handmade glass and lamps, also ready to be put together by a user.

Industry+ (Singapur) – niespodzianki ukryte w prostych i znanych formach.

—

Industry+ (Singapore) – surprises hidden in simple and familiar forms.

Baroncelli (Wlk. Brytania) – weneckie kryształy, ale nieweneckie kształty; luksus, ale taki, który nie onieśmiela, a zachwyca.

—

Baroncelli (UK) – Venetian crystals, however non-Venetian shapes; luxury enchanting, not intimidating.

Monica Correia (USA) – drewniane konstrukcje świetlne, rzeźby ze sfer matematycznych. Powoli wchodzimy w klimat zen.

—

Monica Correia (USA) – wooden light forms, sculptures made of mathematical spheres, gently entering the zen zone.

Studio Mejd (Słowacja) – zen z Bratysławy. Konstrukcja ze światła i materii. Magiczne i bardzo kojące.

—

Studio Mejd (Slovakia) – zen from Bratislava. Constructions made of light and matter. Magical and very soothing.

Foldability (Wlk. Brytania) – angielskie projekty bazujące na japońskiej sztuce origami.

—

Foldability (UK) – English design based on the Japanese art of origami.

St. Leger Design (Wlk. Brytania) – lampy Japandeco, inspirowane stylem art déco oraz kulturą i sztuką japońską.

—

St. Leger Design (UK) – the Japandeco lamps, inspired by the art déco style and the Japanese art and culture.

Henry Swanzy (Wlk. Brytania) – projekty inspirowane niezwykłym krajobrazem Kornwalii.

—

Henry Swanzy (UK) – design inspired by the unique Cornish landscape.

Boboboom (Francja) – Jakim cudem do Marsylii trafiły ludowe polskie chusty, które potem połączono z angielską kratką? Projektant z Boboboom opowiedział mi, że studio chętnie łączy wzory z różnych krajów i kultur. Robi też patchworki z gobelinów i babcine lampy w ludowych sukienkach.

—

Boboboom (France) – How come Polish folk scarves are blended in Marseille with the traditional English checked pattern? One of the Boboboom designers told me that the studio is very fond of juxtaposing details from different countries and cultures. They also make decorative tapestry patchworks and old-fashioned lamps like from a grandma’s home.

Anglepoise (Wlk. Brytania) – klasa sama w sobie, przedstawiać nie trzeba.

—

Anglepoise (UK) – in a class of its own, no more needs to be said.

Innermost (Wlk. Brytania) – marka, który zrzesza 22 projektantów z całego świata, od Europy przez Azję po Australię. Projekty niestandardowe, z humorem, często wręcz absurdalne, ale bardzo użytkowe. Dowodem niech będą:

– lampy Jeeves i Wooster, nazwane na cześć dwóch postaci z książek P.G. Wodehouse’a (proj. Jake Phipps, Londyn);

—

Innermost (UK) – the brand grouping 22 designers from the whole world, from Europe, across Asia, to Australia. The items are far from standard, ironic, even absurd and abstract but always very usable and comfortable. Let me prove it with:

– the Jeeves and Wooster lamps, named after two characters from books written by P.G. Wodehouse (designed by Jake Phipps, London);

– fotel i sofa Canvas (proj. YOY, duet z Tokio). Tak, tak, dobrze widzicie, to siedziska wyglądające jak obrazy. Z pewną taką nieśmiałością na tym siadłam (musiałam spróbować!) i było bardzo wygodnie. Zaskakująco wygodnie.

—

– the Canvas chair and sofa (by YOY, a Tokyo duo). Yes, this is exactly what you see, i.e. seatings looking like paintings. A bit intimidated and shy I sat on them (I had to!) and it was good. Surprisingly comfortable.

– HiHo (proj. Jarrod Lim, Australijczyk z Singapuru) to owca na biegunach, po prostu.

—

– HiHo (by Jarrod Lim, an Australian living in Singapore) is a rocking sheep, just like that.

Kristjana S. Williams (Wlk. Brytania) – epoka wiktoriańska w wydaniu bardzo współczesnym. Przyjrzyjcie się detalom.

—

Kristjana S. Williams (UK) – the Victorian time presented in a very modern way. Notice the details.

Blå Station (Szwecja) – skandynawskie kolory i materiały, nieskandynawskie kształty, raczej wymyślne, ale wciąż łagodne i wygodne. Poniższy fotel Oppo od razu kojarzy się z kultowym fotelem Big Mama z serii „Up” Gaetano Pesce z 1969 roku, prawda?

—

Blå Station (Sweden) – Scandinavian colors and materials, non-Scandinavian shapes, rather extravagant but still soft and comfortable. The Oppo chair showed below reminds me of the iconic Big Mama chair from the „Up” 1969 collection by Gaetano Pesce, doesn’t it?

Designers Guild (Wlk. Brytania) – najwyższej jakości materiały, piękne kolory, ciekawe faktury; inspirujące, ale wciąż klasyczne zestawienia. Bardzo lubię tę markę, to moja estetyka. Na dowód przypomnę moję nagrodzoną stylizację, do której użyłam dywanu Christiana Lacroix dla Designers Guild właśnie.

—

Designers Guild (UK) –  the best quality fabrics, beautiful colors, unusual factures; interesting but still classic arrangements. I like the brand very much, it matches my aesthetics, what can be proven with my awarded arranging when I used a rug by Christian Lacroix for Designers Guild.

Stellar Works (sprawa bardzo międzynarodowa) – łączy Daleki Wschód z Europą, ponieważ ma siedzibę w Hongkongu, fabryki w Szanghaju, projekty powstają w Kopenhadze, a założyciele pochodzą z Chin, Japonii oraz Francji. Jakieś pytania dotyczące inspiracji?

—

Stellar Works (a very international unit) – joins the Far East with Europe because its offices are in Hong Kong, factories in Shanghai and art directors in Copenhagen. The founders come from China, Japan and France. Any questions considering inspirations?

H Furniture (Wlk. Brytania & Meksyk) – z pozoru karkołomne połączenie angielskiej powściągliwości i meksykańskiego temperamentu. Jak widać, przeciwieństwa naprawdę się przyciągają, a wynik jest bardzo klasyczny (zwróćcie uwagę na komody z tyłu i to, jak pięknie mają wykończone kanty i ranty).

—

H Furniture (UK & Mexico) – it could seem that mixing the English moderation with the Mexican temper is backbreaking and not a very good idea. On the contrary, opposites attract ideed and the outcome is quite classic (notice the sideboards in the background and their beautifully finished corners and borders).  

Reeves Design (Wlk. Brytania) – projektant John Reeves ciekawie łączy materiały i kształty. Zakochałam się w tych stołkach.

—

Reeves Design (UK) – John Reeves blends materials and shapes in a very interesting way. I totally fell in love with the stools.

Cristián Valdés (Chile) – wystawa jubileuszowa chilijskiego projektanta i architekta, prezentująca meble z lat 70-tych w nowej odsłonie. Ponadczasowe.

—

Cristián Valdés (Chile) – the anniversary exhibition of the Chilean designer and architect presented furniture pieces from the 70s and now redesigned. Timeless.

Orée (Francja) – francuscy projektanci deklarują zdecydowany sprzeciw wobec tanich plastikowych produktów. Dają luksus na wyciągnięcie ręki. Dosłownie, ponieważ te drewniane akcesoria są dotykowe. Robi wrażenie. No i te cudne dmuchawce na klawiaturze…

—

Orée (France) – French designers avow their protest against cheap plastic products. Instead, they give the available luxury. Literally, because these wooden computer accessories are touchpads. Impressive. And can you see the cute dandelions on the keyboard?

Hend Krichen (Wlk. Brytania) – nagrodzone przez „Elle Decoration” naczynia inspirowane tunezyjskim rękodziełem.

—

Hend Krichen (UK) – awarded by „Elle Decoration” clay vessels inspired by Tunisian handicrafts.

wallace#sewell (Wlk. Brytania) – brytyjska klasyczna kratka skąpana w kolorach. Spokojnie, ale nie nudno.

—

wallace#sewell (UK) – the traditional British checked pattern immersed in colors. Calm but not boring.

Waffle Design (Wlk. Brytania) – ręcznie wyszywana bawełna organiczna. Zrównoważone eko-deko.

—

Waffle Design (UK) – hand decorated organic cotton products. The sustainable eco-deco.

Kangan Arora (Indie & Wlk. Brytania) – wzory łączące indyjskie klimaty i europejski vintage.

—

Kangan Arora (UK & India) – patterns conjoining the Indian folk art and the European vintage.

Bert & May (Wlk. Brytania) – cementowa geometria, odzyskiwanie starych wzorów. Proces powstawania tych płytek był pokazywany publiczności od A do Z.

—

Bert & May (UK)  – a concrete (sic!) geometry, reclaiming old patterns. The entire making process was to be watched by the audience in situ.

Alessi (Włochy) – włoski klasyk zorganizował pop-up shop i tymczasową kafejkę. Oczywiście odnalazłam tam ekspres 9090 Richarda Sappera. Mam (wersja 500 ml), używam, kocham.

—

Alessi (Italy) – the Italian classic established a pop-up shop and a cafeteria. Naturally, what I found there was the 9090 coffee maker by Richard Sapper. I have it (for 500 ml), use it, love it. 

Ufff… Udało się dotrzeć do końca. Aż mnie rozbolały nogi na wspomnienie kilku przechodzonych w The Sorting Office godzin. I mam nadzieję, że Was z kolei nie rozbolała głowa, bo jeszcze wiele przed nami. Ale na razie odpocznijmy, to teraz takie trendy 😉

Ukłony (prosto z The Sorting Office), Dagmara

—

Poof… We made it to the end. My legs hurt when I remember all the hours spent in The Sorting Office. I hope you didn’t get a headache for there’s so many yet to come! However, let’s rest and relax now, it’s so trendy these days 😉

Best regards (straight from The Sorting Office), Dagmara

Zdjęcia / Pics: FORelements

MORE ON SNAPCHAT: