Brussels / Pantone Hotel, or Color of the Year 2018 and how to live in Ultra Violet

Podkład muzyczny (Background music): U2 – „Ultra Violet (Light My Way)”

Pantone Hotel: Witajcie w naszej bajce!

Instytut Pantone to niekwestionowany autorytet w dziedzinie kolorów. Jego eksperci wskazują, jaką barwą i jakimi paletami poszczególne branże będą się ekscytować przez określony czas – dzień, miesiąc, sezon, etc. Z nadejściem grudnia, świat wstrzymuje oddech, by usłyszeć decyzję o Kolorze Roku, obwieszczaną w specjalnym komunikacie niczym wiadomość o narodzinach Royal Baby. Gremium z Carlstadt w New Jersey oczywiście nie ma monopolu, każda szanująca się firma związana z barwami ma swój typ, ale to Pantone bezapelacyjnie dzierży palmę pierwszeństwa i nie zamierza jej oddać, a przynajmniej nie bez walki.

Pantone powiększa rzesze swoich wyznawców z godną pozazdroszczenia marketingową zwinnością, wchodząc w coraz to nowe i zaskakujące współprace (m.in. Seletti, Sephora, Nike, Visa Card, nowojorskie metro i wiele, wiele innych), a ukoronowaniem jest Pantone Hotel, czyli dosłownie mieszkanie w kolorach. Witajcie w naszej bajce!

A jak się w rzeczonej bajce mieszka, sprawdziłam osobiście, będąc gościem tego przybytku, który mieści się w Brukseli. Pobyt ów sfilmowałam, co możecie obejrzeć na poniższym filmie z mojego YouTube’owego kanału „Akademia Dagmary” (do subskrybowania którego gorąco zachęcam!).

Zapraszam na projekcję, a potem na dopełniające omówienie tematu.

 

Pantone Hotel: Ultra Violet i 15 minut sławy

Kolorem Roku 2018 według Pantone został Ultra Violet aka 18-3838. Sporo osób, szczególnie z branży wnętrzarskiej, załamało ręce i wzniosło lament pod niebiosa, ale chyba niepotrzebnie. Dajmy tej barwie szansę, dajmy jej przez chwilę zaistnieć. Dajmy jej 15 minut sławy, zgodnie z powiedzeniem Andy’ego Warhola, które potem stało się tytułem książki napisanej przez… Ultra Violet, artystkę blisko związaną z Warholem i jego Fabryką.

Kolor bez wątpienia jest dyskusyjny, ale Pantone zawsze uzasadnia swój wybór. Tym razem chodzi o to, że Ultra Violet „wyraża oryginalność, prawdziwość oraz wizjonerskie myślenie skierowane ku przyszłości”. I dalej: „Ten enigmatyczny kolor jest znakiem obecnych nieprzewidywalnych, zmiennych czasów. (…) Przypomina też o tajemnicach kosmosu i odkryciach, których jeszcze nie dokonano. Zachęca do kreatywnych poszukiwań i pozostawienia po sobie śladu”.

Więcej na ten temat napiszę już wkrótce, teraz jednak poznajmy Ultra Violet od strony praktycznej, bardziej przyziemnej niż duchowa odyseja kosmiczna 2018. W Pantone Hotel bowiem dostałam Violet Apartment, czyli pokój fioletowy. Sprawdziłam więc na własnej skórze, czy kolor roku nadaje się do czegoś więcej niż denaturat.

 

 

PS: A propos 15 minut sławy dodam tylko, że mam słabość do Pantone z jeszcze jednego powodu. Instytut bowiem zamieścił zrobione przeze mnie zdjęcie (podczas targów Maison et Objet w Paryżu) w swej książce trendów na rok 2017. Tak więc, mój 12-miesięczny kwadrans mija, ale – jak pisał Bułhakow – rękopisy nie płoną, w tym wypadku – negatywy, czyli zdjęcie możecie obejrzeć poniżej.

 

 

Pantone Hotel: W moim magicznym domu

W moim magicznym domu
ciepło jest i bezpiecznie. 
Gościu znużony, gościu znudzony, 
jeśli zabłądzisz kiedyś w te strony, 
zajrzyj tu do nas koniecznie. 

(Hanna Banaszak „W moim magicznym domu” / fragment)

„Zanurz się w świecie kolorów” oraz „Witaj w centrum wszechświata kolorów” – zaprasza gości Pantone Hotel, jednocześnie zachęcając: „Od chwili, gdy tu przyjedziesz, nasz 'hotel kolorów’ obudzi twoje zmysły paletą przyjemnych i zabawnych niespodzianek”. Potwierdzam, są niespodzianki, o czym się przekonacie w dalszej części tekstu.

Architektami tego obiektu są Michel Penneman i Olivier Hannaert. Ich zamysłem było stworzenie miejsca opartego na emocjach wzbudzanych przez kolory i gdzie barwy, od mocnych po stonowane, mają przypisane im piętra i pokoje. Co więcej, Pantone Hotel jest zaprojektowany tak, by nawiązać do słynnych próbników Pantone i podkreślić wyjątkowy kontrast między białym tłem i „wyskakującą” z niego barwą. Magia koloru tu i teraz.

 

 

 

 

 

Pantone Hotel: Gdy spływa wieczór fioletowy

Przedstawię ci Macieja kota;
fascynujący z niego facet. 
Całymi dniami tkwi w fotelu
i lekceważy każdą pracę.
Lecz niewątpliwą ma zaletę: 
gdy spływa wieczór granatowy,
on słodko mruczy wprost do ucha
najbardziej senne bossa novy.

(Hanna Banaszak „W moim magicznym domu” / fragment)

 

No, może niekoniecznie mieszkał tu kot Maciej, ale na pewno spływał wieczór granatowy, przenikający się z fioletami w wielu odcieniach. Tak bowiem urządzono pokój nr 306, czyli Violet Apartment. Dekoracje i wyposażenie nawiązywały do wspomnianych próbników Pantone, dodano inspirujący tekst związany z tą barwą, a koncepcję zwieńczał balkon ze szklaną, fioletową taflą, cudownie umożliwiającą spojrzenie na rzeczywistość przez różowe okulary.

Crème de la crème bez wątpienia stanowił fioletowo-granatowy panel nad łóżkiem. Początkowo wzięłam go za współczesną wariację na temat Malewicza i jego kwadratów. Po zmroku jednak okazał się instalacją oświetleniową, kojącą na dobranoc i otulającą senną bossa novą łagodnej poświaty.

 

 

 

 

 

 

 

 

Pantone Hotel: Czysta przyjemność z lekkim twistem

Łazienka pokoju fioletowego jest dla odmiany nieskalanie biała. Nazwa „Pantone” jednak zobowiązuje, dlatego ta achromatyczna łagodność została niespodziewanie przełamana. Nieco ukryty czerwony element absolutnie dominował nad całością. To kolejna z wcześniej wspomnianych niespodzianek.

 

 

 

Pantone Hotel: Lubię wracać tam, gdzie byłam

Nie była to moja pierwsza wizyta w Pantone Hotel. Wcześniej byłam tu z okazji Brussels Design September 2015 (link – TUTAJ), ale tylko w strefie ogólnodostępnej, w kawiarni. Nieodżałowany Zbigniew Wodecki śpiewał „Lubię wracać tam, gdzie byłem”. Mam podobnie. Miejsce mi się spodobało i postanowiłam, że kiedyś się tam zamelduję na dłużej. Tak też się stało dwa lata później, również z okazji Brussels Design September, gdy zostałam gościem narożnego Violet Apartment na trzecim piętrze.

Za co polubiłam ten obiekt? Za ciepłą, kameralną, butikową atmosferę. Za spójną, przemyślaną koncepcję. Za nieustraszoną zabawę barwami, do czego przekonuję od lat. Za to, że meble nie są przypadkowe, a pochodzą od najlepszych projektantów, jak na przykład sofa i dywan Rona Arada w recepcji. Za arcyprzemiłą obsługę. Za ładną, zieloną okolicę ze starymi kamieniczkami. I za sam pomysł stworzenia domu kolorów, po prostu. Aha, i za brukselskie piwo na powitanie, oczywiście z kolorową etykietką.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Myślę, że mieszkanie w fiolecie nie grozi atakiem szaleństwa, albowiem prysły zmysły. Kolor ten przecież nie musi oznaczać elektryzujących ścian z przełomu lat 80 i 90, taniego glamouru, złego snu projektanta wnętrz. To barwa jak wszystkie inne, można się z nią porozumieć; no, chyba, że zacznie grymasić, ale – jak wiemy z „Pół żartem, pół serio” – nikt nie jest doskonały.

Ukłony (architektoniczno-rozświetlone), Dagmara

Zdjęcia / Pics: FORelements

MORE ON:

• YouTube – kanał „Akademia Dagmary” (kliknij w obrazek)

• Instagram – konto „dagmaraforelements” (kliknij w obrazek)

• Snapchat – konto „forelements.pl” (skanuj)